شادمانی کودکان

چه چیزهایی شادمانی را از کودکان می گیرد؟

۱٫ عصبانیت و فریاد
بعضی والدین، برای دست برداشتن کودک از رفتاری خاص یا وادار کردن او به انجام یک کار، عصبانی شده

و داد و فریاد می کنند. این رفتار موقتا کودک را وادار به تسلیم می کند

ولی در مقابل، واکنش های عصبی و لجبازانه را در کودک به وجود می آورد.

۲٫ تنبیه بدنی
حتی استفاده اندک از تنبیه بدنی و به شکل خفیف آن، اثرات خود را بر ذهن کودک خواهد گذاشت.

از دست رفتن احترام و علاقه نسبت به تنبیه کننده، زمینه ساز شکل گیری رفتارهای خصمانه در نهاد او خواهد شد.

۳٫ دستورهایی با افعال منفی
“به کبریت دست نزن” ، ” اونو هل نده” ، “سر و صدا نکن” و … میل به لجبازی را در کودک افزایش می دهد.

به جای چنین دستوراتی می توانید جملاتی ملایم تر با افعال مثبت و آگاه کننده به کار ببرید. مثلا : شعله کبریت دستت رو می سوزونه و …

۴٫ سرزنش و توهین
کودکی که با کلمات احمق، دست و پا چلفتی، نفهم و … یا جملات سرزنش آمیز توصیف می شود،

حس حقارت و بی ارزش بودن می کند و دچار آسیب های روانی می شود.

۵٫ پرسش های بازخواستی
استفاده از پرسش هایی مثل “چرا به کبریت دست زدی؟” برای تربیت کودکان کم سن و سال اشتباه است.

کودکان در این سن نمی دانند و نمی توانند به شکل منطقی دلیل بیاورند. پس به جای پرسش، باید آنها را از نادرست بودن کارشان آگاه کرد.

۶٫ کلافگی و تسلیم
اگر والدین قاطعیت نداشته باشند و دائما در برابر اصرار و مقاومت فرزندشان کوتاه بیایند،

کودک یاد می گیرد که تنها به خواست خودش توجه کند و نظر والدین و دیگران را نادیده بگیرد.

این کودکان معمولا در ارتباط با دیگران نمی توانند موفق باشند و از این جهت دچار ضربه می شوند.

۷٫ کمبود نوازش
نوازش برای کودکان یک نیاز اساسی است. نوازش ها به صورت کلامی و غیرکلامی صورت می گیرد و

در بین آن ها نوازش پوستی، بیشترین تاثیر را بر روی کودک دارد. تداوم این نوازش ها، موجب سهولت در یادگیری

و تقویت رفتارهای مطلوب کودک می شود و محرومیت از آنها باعث پرخاشگری، ناخرسندی و حس عدم امنیت می گردد.

منبع : کتاب رازهایی برای داشتن کودکان شاد (انتشارات فراروان)