دوست خیالی کودکان
کودکان در رشد فکری مراحل متعددی را می‌گذارند،
از جمله این موارد می‌توان به داشتن دوست یا همراه خیالی اشاره کرد.
این فراوانی آن آنقدر بین کودکان زیاد است
که می‌توان گفت ۲۵ تا ۶۵ درصد کودکان دوست خیالی دارند.
عمده سنی که کودکان در آن همراه خیالی دارند،
سه تا هشت سالگی است و پس از آن کودک همراه خیالی خود را رها می‌کند.
دوست خیالی موجودی است که کودک برای او اسم می‌گذارد، با او بازی و زندگی می‌کند و
حتی گاهی احساساتش را از زبان دوست خیالی بیان می‌کند.
داشتن دوست خیالی کودکان ، یک مرحله طبیعی از رشد شناختی کودک است.
🔘رفتار والدین در برابر دوست خیالی کودکان👭👬
۱-بیش‌ازحد نگران وجود دوست خیالی کودکان نشوید :
«با دوست خیالی کودکتان مخالفت نکنید و کودک را مجبور نکنید که دوست خیالی‌اش را رها کند.
وجود دوست‌های خیالی در سنین پایین بسیار عادی است.»
اگر کودکتان را از داشتن چنین دوستی منع کنید، فقط باعث می‌شوید
او به دوست خیالی‌اش بیشتر علاقه‌مند شود.
در ضمن تصور نکنید کودکتان احساس تنهایی می‌کند یا مشکلی وجود دارد.
آرام بمانید و از ورود دوست جدید کودک به جمع خانوادگی‌تان استقبال کنید.
خلق و حفظ یک دوست خیالی، یکی از مهارت‌های پیچیده‌ی شناختی است .
همچنین هر وقت کودکان قدم به مدرسه بگذارند و دوستان خیالی‌شان از طرف جامعه پذیرفته نشود،
کم‌کم با کودک خداحافظی کرده و ناپدید می‌شوند.
اما اگر کودکتان به سن ۷تا ۸سالگی رسیده بود و وجود دوست خیالی‌اش مزاحم اجتماعی شدن و
پیدا کردن دوست واقعی او بود، حتما بایدبامشاور مشورت کنید.
۲-علاقه‌ی خود را نسبت به دوست خیالی کودکان نشان دهید :
ازآنجایی‌که این دوستان خیالی مدتی مهمان‌تان خواهند بود، پس سعی کنید آنها را بهتر بشناسید.
با کودکتان درمورد دوست خیالی‌اش صحبت کنید و از او سؤال‌هایی مانند “دوستت کیه؟”
، “کنار همدیگه چه کارهایی انجام می‌دید؟” و “او اهل کجاست؟” بپرسید.
گفت‌وگو درمورد دوست خیالی کودکان به شما کمک می‌کند تا ارتباط محکم‌تری با کودکتان برقرار کنید
و درعین‌حال به پرورش قوه تخیل او کمک کنید.
علاوه‌برآن، دانستن بیشتر درمورد دوست خیالی باعث می‌شود شما درباره‌ی علایق، ترس‌ها و
احساسات کودکتان بیشتر بدانید، زیرا علایق یا بیزاری‌های
کودک با دوست خیالی‌اش یکسان است و این گفتگو سبب زمینه اعتمادسازی میان شما و کودکتان است.
معمولا این دوستان خیالی ممکن است ویژگی یا استعداد خاصی داشته باشند یا
در فعالیتی شرکت کنند که کودکتان درمورد آن کنجکاو است اما ترس این را
دارد که آن کار را انجام دهداینطور احساسات و روحیات کودک خود را بهتر میشناسید.
البته مراقب باشید بیش‌ازحد به دوست خیالی کودکتان توجه نکنید، زیرا ممکن است
او بیشتر از حدمعمول دوست خیالی خود را حفظ کند یا حتی به شما حسادت کند
و تصور کند که می‌خواهید دوستش را از او بدزدید.
بنابراین نسبت به دوست خیالی کودکتان اشتیاق زیاد نشان ندهید و هرگز آنها را با هم مقایسه نکنید.
یک قانون کلی این است که هرگز درمورد دوست خیالی کودکتان حرفی نزنید،
مگر اینکه او خودش درمورد چنین دوستی صحبت کند.
۳-برای حضور دوست خیالی کودکان مرز تعیین کنید :
اگر این مهمان نامرئی بیش‌ازحد در زندگی خانوادگی‌تان دخالت می‌کند، پس باید دست به کار شوید
و کودکتان را با مهاتهای ارتباطی اجتماعی آشناسازید.
به‌طور مثال، وقتی کودکتان کار نامناسبی انجام می‌دهد و بعد می‌گوید:
«رابر هم این کار را می‌کند.» یا «مامان رابر، او را مجبور نمی‌کند»
به او بگویید: «رابر ممکن است در خانه‌ی خودش بتواند هر کاری که دوست دارد، انجام بدهد.
غذایش را به کناری پرت کند یا دندان‌هایش را هرگز مسواک نزند،
اما وقتی به خانه‌ی شما می‌آید، باید به قوانین خانه اهمیت بدهد.»
به کودکتان اجازه ندهید با استفاده از دوست کوچولویش، از عواقب کارهای خود فرار کند.
هر بار که انگشت اتهام را به‌سوی دوست خودش می‌گیرد به یادش بیندازید
که سرزنش کسی دیگر به‌خاطر خطایی که خودش انجام داده، دروغ‌گویی و کار بدی است.
به او بگویید که می‌خواهید حقیقت را بشنوید.
هر بار هم که کودک به خطای خودش اعتراف کرد، به‌خاطر صداقتش او را تشویق کنید و
سپس به او نشان بدهید که هر خطایی چه عواقبی دارد.
۴-زندگی واقعی را برای او کودکان جذاب کنید :
دوست خیالی داشتن به‌نوعی شرایط سرگرم‌کننده‌ای برای برخی از لحظات کودک فراهم می‌کند،
اما مسلما هیچ‌کس دوست ندارد که زندگی تخیلی کودکش، جذاب‌تر از زندگی واقعی او شود.
بنابراین با کودکتان بازی‌های تفریحی و شاد انجام بدهید
و از او بخواهید که با دوستان واقعی و خواهر و برادرش بازی کند.
او را به مکان‌های تفریحی مختلف (مانند پارک، موزه و کتابخانه) ببرید
و سعی کنید با کودکان هم‌سن خود آشنا شود.
هرقدر کودکتان تجربه‌های جدیدی در دنیای واقعی داشته باشد،
زودتر با دوست خیالی خود خداحافظی می‌کند.
دیدگاهتان را بنویسید